پیامک مناسبتی
خدا به نام عزیزی همیشه حساس است
به نام مرد رشیدی که رب الاحساس است
صدای زنگ “باب الحسین” در جنت
به جان مادر سادات نام عباس است
این جوان کیست که در قبضه او طوفان است
آسمان زیر سم مرکب او حیران است
مشک بر دوش فکنده ست و دل را در مشت
کوهمردی که همه آبروی میدان است
این کیست کربلا را، چون کوه طور کرده
زهرا مگر از این دشت، یارب! عبور کرده
بر روی ماه عباس، این جلوه حسین است
آری قمر ز خورشید، خود کسب نور کرده
به چشمش تیر بود اما نگاهش
چه رازی داشت با مولا نگاهش؟
بدون دست می گیرد در آغوش
تمام خیمه ها را با نگاهش
در خود شکست آن شب، از خود برید عباس
اوج ولایت است این، خود را ندید عباس
آن عاشقان یکدست، هفتاد تن نبودند
یک تن شدند، یک تن، اول مرید عباس
این داغ بر پیشانی آب ماند، که یاری نکرد عباس را در آن ظهر تبدار.
این داغ تا ابد به پیشانی آب خواهد ماند.
تاسوعا، مقدمه جانفشانی و عاشورا، سرفصل دلباختگی در محضر حسین (علیه السلام) است.
رها مانده است بر شن ها چه دستی!
جدا از پیکر سقا، چه دستی!
عموی ماه! بعد از دست هایت
بگیرد دست بابا را چه دستی؟
باید حسین دم بزند از فضائلت
وقتی حسینی است تمام خصائلت
تعبیرهای ما همه محدود و نارساست
در شرح بیکرانی اوصاف کاملت
یا ابوالفضل العباس
سقایی ملک عشق را خاتم اوست
جانبازترین شهید در عالم اوست
عباس فقط ماه بنی هاشم نیست
سوگند به حق ماه بنی آدم اوست
افراشت به کوی عشق، پرچم، عباس
در عشق، فشرده پایِ محکم، عباس
بی آب، از او گلشنِ دین شد سیراب
بی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس
کربلا لبریز عطر یاس شد
نوبت جانبازی عباس شد
جنگاورِ حق پرست، بر خاک افتاد
سرمستِ مِیِ «الست»، بر خاک افتاد
بر تشنه لبانِ خیمه ها ناله برید
عباس، بدون دست، بر خاک افتاد
سقا شدن و به تشنگان جان دادن
بی دست شدن مشک به دندان دادن
ساقی شدن و دست به مستان دادن
هیهات که شرح عشق نتوان دادن
السلام علیک یا عبدالصالح یا اباالفضل العباس
نه تنها آّب، که زمین شرمنده دنیا شد وقتی قامت بلند عباس را به جای حسین (ع) در آغوش کشید.
فرارسیدن تاسوعای حسینی تسلیت باد
